Kendime söz veriyorum. Benim kızımı hayatındaki erkekler tanımlamayacak. Demeyecek ki: 'Peki hiçbir erkeğin kalbi durmazsa benim yüzümden?' Ona şunu sormayı öğreteceğim: 'Hangi erkeğin kalbi benim için durmaya layık?

Aşk, hayranlığın vektörel çizimi... Deli bir yönelim. Kanı tersine akıtan o ani ve meçhul kalp atışlarının eşsiz dizeleri.

Eğer bir gülümseme, onun yüzünde meydana gelen küçük bir değişiklikle başlıyor ve sonra tüm yüzüne yayılıyorsa… Ama yavaş yavaş… Suya taş atarsın hani, o taşın oluşturduğu halka büyür de yayılır ya… İşte onun gibi yayılıyorsa gülümsemesi, o da senden hoşlanıyordur.

Kontrolsüzdüm. Kelimeleri telaffuz edişimden bile anlaşılıyordu kırgınlığım. Habersiz gidişine duyduğum dindirilemez öfke yeniden baş gösteriyordu. Hesap sormak için değil, beni öldürmesi için gelmiş gibiydim.

Dokunuşuyla ve sıcağıyla, insanı kavrayışıyla… Bıçak sırtı bir erkekti karşımdaki. İnsanı baştan çıkaran, tınısı kulakları çınlatan sesiyle, bu günahın iğvasına hiç düşünmeden atlayabileceğim kadar tehlikeli bir güzellik…

Biz erkekler, kalbimizi hızlandıran kadınların peşinden koşarız,ta ki kalp atışlarımızı durduracak olanla karşılaşanakadar. Sonrası yokuş aşağıdır, ne geri ne de ileri gidebiliriz.Sadece düşeriz.

Bazı hisler, sessiz çığlıklar atar ve sadece biz duyarız, çıktıkları yerde hissederiz ve orada kalmalarını dileriz. Çünkü biliriz, bizi ve sevdiğimiz her şeyi yok edecek kadar güçlüdürler ve artlarında dumanı tüten ateşleriyle, diğerleri için bizden kanlı canlı birer ibret bırakırlar geriye.

Bazı şeyleri aklımızın derinliklerine gömmek işimize yaramıyordu. Elma kurdu gibi, diğer tarafa her zaman bir yol buluyorlardı.

Ellerin neden ıslak?Yine yağmuru tutmaya mı çalıştın?Öldürmüşsün damlaları,fazla sıkma dedim sana.Pis! Pis!Dur! Nereye?İzin ver içeyim.