33 Quotes by Dubravka Ugrešić

Publika, čiji su recepcijski standardi odgojeni na televiziji i internetu, književno je sve nepismenija, ona traži brzu i nedvosmislenu zabavu...

Svatko tko se usudi uspoređivati različita vremena ne samo da otvara mogućnost da bude u krivu nego najčešće i jest u krivu. Mnogi prošli trenuci čine nam se magičnima, naprosto zato jer nismo njihovi neposredni svjedoci, ili smo to bili, ali ti su trenuci nepovratno prošli.

We are all footnotes, many of us will never have the chance to be read, all of us in an unrelenting and desperate struggle for our lives, for the life of a footnote, to remain on the surface before, in spite of our efforts, we are submerged. Everywhere we leave constant traces of our existence, of our struggle against vacuity. And the greater the vacuity, the more violent our struggle.

Nie ma miłosierdzia, nie ma współczucia, jest tylko zapomnienie. I tylko poniżenie i ból stanowią gwarancję trwałej pamięci. Nauczyliśmy się tego w kraju, z którego przybyliśmy, i tej wiedzy nie da się zapomnieć. Krzyk i szloch to dźwięki, które słyszymy, podniecają nas jak dzwonek psy Pawłowa, na resztę jesteśmy głusi. Zapach strachu wychwytujemy bezbłędnie, on najbardziej drażni nasze nozdrza.

Jednakże historia łączenia i dostosowywania do siebie językowych wariantów była nie tylko o wiele dłuższa, ale i bardziej sensowna od krótkiej historii ich rozwodu. Podobnie jak historia budowania mostów i dróg była o wiele dłuższa i bardziej sensowna od krótkiej historii ich burzenia.

Dlatego mam wrażenie, że dopiero tutaj uczę się mówić. Nie przychodzi mi to łatwo, co chwila szukam miejsca na oddech, bylebym tylko nie musiała się zmierzyć z faktem, że nie jestem w stanie wyrazić tego, co mam do powiedzenia; byle tylko nie stanąć przed pytaniem, czy w języku, który nie nauczył się opisywać rzeczywistości, jakkolwiek złożone wydawałoby się jej wewnętrzne przeżywanie, czy w takim języku można zrobić cokolwiek, opowiedzieć historię na przykład.

We are not responsible for our arrival in the world, but perhaps we can be for our departure.

Nostalgia, jeśli to właściwe słowo, jest brutalnym i przebiegłym napastnikiem, uderza z zasadzki, atakuje wtedy, gdy najmniej się tego spodziewamy, wymierza cios w sam splot słoneczny, tak że brakuje nam tchu.

No one is interested in real victims, or real criminals. Not local courts, not their fellow citizens, not publishers, and not readers. Everyone simply refuses to believe them. An imaginary crime is much more convincing; reality is too real. They can only identify with an invented crime, only paper evil can excite them.