14 Quotes by Forough Farrokhzad

I believe in being a poet in all moments of life. Being a poet means being human. I know some poets whose daily behavior has nothing to do with their poetry. In other words, they are only poets when they write poetry. Then it is finished and they turn into greedy, indulgent, oppressive, shortsighted, miserable, and envious people. Well, I cannot believe their poems

When my trust was suspended from the fragile thread of justice and in the whole city they were chopping up my heart's lanterns when they would blindfold me with the dark handkerchief of Law and from my anxious temples of desire fountains of blood would squirt out when my life had become nothing nothing but the tic-tac of a clock, I discovered I must must must love, insanely.

من پري كوچك غمگيني رامي شناسم كه در اقيانوسي مسكن داردو دلش را در يك ني لبك چوبينمي نوازد آرام،آرامپري كوچك غمگينيكه شب از يك بوسه مي ميردو سحرگاه از يك بوسه به دنيا خواهد آمد

آه …سهم من اينستسهم من اينستسهم من ،آسمانيست كه آويختن پرده اي آن را از من مي گيردسهم من پايين رفتن ا ز يك پله ي متروكستو به چيزي در پوسيدگي و غربت واصل گشتنسهم من گردش حزن آلودي در باغ خاطره هاستو در اندوه صدايي جان دادن كه به من مي گويد :“دست هايت رادوست مي دارم ”دست هايم را در باغچه مي كارمسبز خواهم شد ،مي دانم ،مي دانم،مي دانمو پرستوها در گودي انگشتان جوهريمتخم خواهند گذاشت

در اتاقي كه به اندازه ي يك تنهاييستدل منكه به اندازه ي يك عشقستبه بهانه هاي ساده ي خوشبختي خود مي نگردبه زوال زيباي گل ها در گلدانبه نهالي كه تو در باغچه ي خانه مان كاشته ايو به آواز قناري هاكه به اندازه ي يك پنجره مي خوانند

اگر به خانه ي من آمدي براي من اي مهربان چراغ بيارو يك دريچه كه از آنبه ازدهام كوچه ي خوشبخت بنگرم

هيچ صيادي در جوي حقيري كه به گودالي مي ريزد ،مرواريدي صيد نخواهد كرد .

زندگي شايديك خيابان درازست كه هر روز زني با زنبيلي از آن مي گذردزندگي شايدريسمانيست كه مردي باآن خود را از شاخه مي آويزدزندگي شايد طفليست كه از مدرسه بر مي گرددزندگي شايد افروختن سيگاري باشد ،در فاصله ي رخوتناك دو همآغوشييا عبور گيج رهگذري باشدكه كلاه از سر بر مي داردو به يك رهگذر ديگر با لبخندي بي معني مي گويد “صبح بخير”زندگي شايد آن لحظه ي مسدوديستكه نگاه من ،در ني ني چشمان تو خود را ويران مي سازدو در اين حسي استكه من آن را با ادراك ماه و با دريافت ظلمت خواهم آميخت

اي دوست ،اي برادر، اي همخونوقتي به ماه رسيديتاريخ قتل عام گل ها را بنويس.