373 Quotes by Irvin D. Yalom

Mind thinks in images but, to communicate with another, must transform image into thought and then thought into language. That march, from image to thought to language, is treacherous. Casualties occur: the rich, fleecy texture of image, its extraordinary plasticity and flexibility, its private nostalgic emotional hues - all are lost when image in crammed into language.

Am învățat în munca mea [...] că se tem cel mai mult de moarte cei care se apropie de ea având prea multă viață netrăită în ei.

To lose a parent or a lifelong friend is often to lose the past: the person who died may be the only other living witness to golden events of long ago. But to lose a child is to lose the future: what is lost is no less than one’s life project—what one lives for, how one projects oneself into the future, how one may hope to transcend death (indeed, one’s child becomes one’s immortality project).

Cand ne mor parintii, ne simtim intodeauna vulnerabili, pentru ca nu ne confruntam doar cu o pierdere, ci si cu propria moarte. Cand devenim orfani, intre noi si mormant nu mai sta nimeni.

You will search the world over and not find a nonsuperstitious community. As long as there is ignorance, there will be adherence to superstition. Dispelling ignorance is the only solution. That is why I teach.

Zaman zaman, var olan en yalnız adam olduğumu düşünüyorum. Dediğiniz gibi bunun, insanların varlığı ya da yokluğuyla iligisi yok, üstelik yalnızlığımı elimden aldıkları halde gerçekten benimle olmayanlardan da nefret ederim.”“Ne demek istiyorsunuz Friedrich? Sizinle nasıl olmazlar?”“Benim için aziz olan şeylere değer vermeyerek! Bazen yaşamın o kadar içini görebiliyorum ki birden doğrulup çevreme baktığımda kimsenin yanımda olmadığını, bana eşlik eden tek şeyin zaman olduğunu görüyorum.

Ondan başka hiçbir kadının bana dokunmadığını biliyor musunuz? Hiç sevilmediğimi, hiç dokunulmadığımı? Tamamen gözlerden uzak bir yaşam sürmenin nasıl bir şey olduğunu biliyor musunuz? Kimseyle tek kelime etmediğim günler çoktur.

Yaşamının mercek altına alınmasından gizliden gizliye zevk almayan bir hastayla henüz karşılaşmamıştı. Mercek ne kadar detaylı gösterirse hasta o kadar çok zevk alırdı. İncelenmekten alınan keyif o kadar büyük olurdu ki Breuer yaşlanma, sevdiklerini kaybetme ve dostlarından uzun yaşamanın asıl acı yanının sizi inceleyen gözlerin bulunmaması olduğuna inanırdı; hiç kimsenin dikkat etmediği bir yaşamdan duyulan dehşet ...

It's not ideas, nor vision, nor tools that truly matter in therapy. If you debrief patients at the end of therapy about the process, what do they remember? Never the ideas—it's always the relationship.