140 Quotes by Katharine McGee

Dat is een klassieke demonstratie van hoe gemakkelijk het menselijk brein voor de gek gehouden wordt. Onze hersens zijn de computers waarmee we de wereld interpreteren, en toch wordt hun werking maar al re gemakkelijk gecompromitteerd. We herinneren ons informatie verkeerd, we vergeten hele tijdsperiodes. We overtuigen onszelf van dingen waarvan we weten dat ze niet waar zijn.

Only by engaging with the past can we avoid repeating it.

Daphne had known for years that she would marry the prince. That was the only word for it: known. Not hoped to marry, or dreamed of marrying, or even felt destined to marry. Those words involved an element of chance, of uncertainty.

Wezenloos staarde ze in het donker. Het kon een uur of een minuut geduurd hebben; tijd is een rekbaar begrip als je verdriet hebt.

Hoe graag ze hem ook wilde, Rylin wist dat ze het niet nog een tweede keer aankon; al die kleine verwondingen die ze elkaar hadden toegebracht, al die misverstanden en het verdriet en het verlies. Was dat niet de definitie van krankzinnigheid, om hetzelfde steeds maar te herhalen en een ander resultaat te verwachten?

Ze had nooit verwacht dat een meisje zoals zij zoiets drastisch zou doen. Toch wist Calliope maar al te goed dat je nooit kon weten wat mensen verborgen hielden achter de façade die ze aan de buitenwereld toonden. ...terwijl ze mijmerde over hoe vreemd liefde eigenlijk was. Ze kon je het gevoel geven onoverwinnelijk te zijn, en je een moment later volledig kapotmaken.

Maar hoe zat het dan met duisternis? Hoe snel dendert duisternis op je af, nadat een ster is gestorven en zijn licht voor altijd gedoofd? Hoe snel het licht zich ook verplaatst, dacht Watt, de duisternis lijkt altijd eerder te zijn.

Misschien waren gelukkige eindes dan tóch echt, zolang je begreep dat het geen eindes waren, maar stappen voorwaarts. Waardeveranderingen, had Cord ze genoemd. Als Rylin intussen iets had geleerd, was het wel dat je in het echte leven eigenlijk nooit wist wat er komen ging. Soms zat het mee, soms zat het tegen. Je moest risico nemen, je adem inhouden en mensen vertrouwen. Het leuke van ware levensverhalen was tenslotte dat ze nog steeds geschreven werden.

Up here on the roof, so close to the stars, she felt young and alive and hateful.