16 Quotes by Tom Lanoye

Hoe zou ik nog een stijve krijgen naast zo'n bodemloze kut waar meer vreemde leuters in verdwijnen dan drollen in een riool?

Moeders worden nooit meer mensen, moeders blijven moeders.

Het kleine tekent het grote, meer dan het grote op zichzelf, en dat kleine ligt ons prima. Als een Vlaming geniaal is? Dan is het altijd in de bijkomstigheden. Daar moogt ge u nooit voor schamen. Men moet zijn wat men is, op straffe van helemaal niets te zijn.

Telkens als hij de nieuwe, slotloze deur van De Becker passeerde, stak hij haar zonder te kloppen open, brulde keihard ‘Onnozelaar!’ en smakte haar even keihard weer dicht.

Rauw realisme met een gepast einde.

Niets is veilig, alles is bruikbaar, de verdraaiingen in zijn memorie, de verzinsels uit zijn buurt, de roddels uit zijn krant, en op den duur lijkt alles maar gebeurd te zijn omdat het hem prima stof oplevert, zelfs de dood van zijn eigen moeder. Wie schrijft is een gier.

Het potsierlijk gemorste lopend voedsel, de drinkbeker voor kleuters in de handen van een huilende negentigjarige, de onbehandelbare pijnen, de stoma’s, de urinezakjes hangend aan een kapstok naast het bed dat je niet meer verlaat, de nooit eindigende tragikomedie van de ontlasting. Dat ganse bittere repertoire van kots en kak.