Τι ήταν ο έρωτας λοιπόν αν όχι μια ποθητή απώλεια του εαυτού σου; Μια βαθιά υπόκλιση του εγώ στο εμείς; Μια τρομερή ένταση που αψηφά τους κανόνες και τα κλισέ; Ερωτεύεσαι μέχρι θανάτου για να ζήσεις. Τι οξύμωρη σκέψη.

Σκορπάμε στον άνεμο σαν σκόνη από όνειρα και θλίψεις...

Αν ο έρωτας της ήταν μια θάλασσα, εκείνη απόψε πνίγεται στα κύματά της...

Οι πίνακες να ξέρεις, πεθαίνουν να αφηγηθούν μια ιστορία...

Γύρισα το δώματιο κι ήταν σα να γύρισα τον κόσμο όλο σε λίγες μόνο στιγμές. Και εσύ δε βρισκόσουν μέσα του.