En iyisi bir ara gidip beynimi aldırmaktı. Bir kadın olarak beyine, hele ki benimki kadar karışık olanına, böyle bir dünyada pek ihtiyaç yoktu.

Aşk savaşmak için yetmiyordu ya da ben savaşmaya değmiyordum.

Elim ayağım buz kesti! Dört kişinin aynı anda üzerine vardığı Fatmagül gibi çayırlarda koşarak kaçmakla, durup tecavüzün tadını çıkarmanın arasında kaldım.

Herifi kaptırdığım yetmiyormuş gibi bir de karıyla evleniyordu! Benimle üç senede alamadığı evlilik kararını, onunla üç-beş ayda almayı başarmıştı!

Olur…” dedim. “Sevişecek kimseyi bulamazsam ararım!”“Sevecek başka kimsen olmadığını anlayınca arayacaksın!

Kalbime de, aklıma da tüküreyim! İkisini toplasan, ortalama bir pipinin gösterdiği kararlığı gösteremiyorlardı.

Kendimi on beş yaşında evlatlık verilmiş Kınalı Yapıncak gibi hissediyordum. Kalabalığa girdiğimde nasıl davranacağımı, ne diyeceğimi bilememekten korkuyordum.

Eski sevgilimle yatıyordu. Yani bir yerde akraba sayılırdık! Aramızda bir tür pipi kardeşliği oluşmuştu! Ya da kuku kardeşliği.

Seni seviyorum!" dedi. Cevap vermedim. Ne diyebilirdim ki? Ben de seni seviyorum desem, yalancılıktan müebbet yerdim!