En iyisi bir ara gidip beynimi aldırmaktı. Bir kadın olarak beyine, hele ki benimki kadar karışık olanına, böyle bir dünyada pek ihtiyaç yoktu.

Aşk savaşmak için yetmiyordu ya da ben savaşmaya değmiyordum.

İnsan, kendisini sevmeyen birinin aşkını kazanmak için ne kadar sabrederse etsin, eli hep boş kalıyordu, hep zarara giriyordu. İnsanı içeri sokuyordu aşk; aşık olanı, kaybeden yapıyordu.

Olur…” dedim. “Sevişecek kimseyi bulamazsam ararım!”“Sevecek başka kimsen olmadığını anlayınca arayacaksın!

Eski sevgilimle yatıyordu. Yani bir yerde akraba sayılırdık! Aramızda bir tür pipi kardeşliği oluşmuştu! Ya da kuku kardeşliği.

Seni seviyorum!" dedi. Cevap vermedim. Ne diyebilirdim ki? Ben de seni seviyorum desem, yalancılıktan müebbet yerdim!

Biliyordu artık; asıl kumar, aşktı. Aşık olmak, kumar masasına oturmaktan farksızdı... Bu durumda, en büyük kumarbaz da kendisiydi; aşık olan, kumarbazın kralıydı!