Kung hindi malaya ang bagay na may buhay, dapat man lang sana ay malawak ang kinalalagyan nito," sabi ko."Pero kulungan parin ang kulungan, gaano man ito kalaki," sagot n'ya.

Nakalimutan na ng tao ang kabanalan n'ya, na mas marami pa s'yang alam kesa sa nakasulat sa Transcript of Records n'ya, mas marami pa s'yang kayang gawin kesa sa nakalista sa resume n'ya, at mas mataas ang halaga n'ya kesa sa presyong nakasulat sa payslip n'ya tuwing sweldo.

Obligasyon kong maglayag, karapatan kong pumunta sa kung saan ko gusto, responsibilidad ko ang buhay ko.

Nakayanan n'yang bumangon, hindi ko pagdududahan ang kakayahan n'yang lumipad.

Pilipino ako, sapat nang dahilan `yon para mahalin ko ang Pilipinas.

Kung ibibigay mo sa akin ang puso mo, paano ka?""Hahatiin ko ito para sa ating dalawa. Ang kalahati ay para magmahal ka. Ang matitira ay para mahalin kita.

Nasasaktan ako dahil sa kabila ng lahat, mahal ko ang Pilipinas.

Kawalan lang ito sa mga naghahanap ng makikita at mahahawakan. Ngunit para sa mga pamilyang nasa puso ang pagdiriwang---katulad ng pamilya ng Batang dahilan ng pagdiriwang---sapat nang kasiyahan ang pasasalamat at dasal.