İnsanlar arasında en yüksek dereceliler, hiçbir şeyin kendilerini Allah'ı anmaktan alıkoyamadığı kimselerdir. "Onlar ayakta dururken, otururken, yanları üzerine yatarken Allah'ı zikredenlerdir.

Kalp, huzurlu olmak için tasarlanmıştır, ki bu hale ancak Allah'ı zikrederek erişilir: "Bilesiniz ki kalpler ancak Allah'ı anmakla huzura kavuşur." (Rad suresi,28)

İşte bu hal, değişmeyen bir gerçeğin etrafında şekillenir: Ne yaparsak yapalım Allah'ın bizi gördüğünün farkında olmak. Bu farkındalığı beslemek, insanı Hakk'ı gücendirecek ve edebe aykırı işler yapmaktan alıkoyar. İşte nebevi terbiyenin asaleti buradan gelir.

Hz İsa şöyle der: "Kendini yüceltenler alçaltılır, kendini alçaltanlar ise yüceltilir

We live in the age of Noah (a.s.) in the sense that a flood of distraction accosts us. It is a slow and subtle drowning. For those who notice it, they engage in the remembrance of God. The rites of worship and devotion to God's remembrance (dhikr) are planks of the ark. When Noah (a.s.) started to build his ark, his people mocked him and considered him a fool. But he kept building. He knew what was coming. And we know too.