...ծառուղու վերջում կանգնած էի ես` անվճռական վարանքին տրված,սևեռուն նայում էի սևակնած սաղարթի մեջ ու ագահ ընչաքաղցությամբ ներշնչում հողմահարության ու նեխումի թաց բուրմունքը,որին ինչ-որ բան արձագանքում ու ողջունում էր իմ մեջ:Օ՜,ինչ տհաճ համ ուներ կյանք...

Nezavisnost je hladna, oh da, ali je i spokojna, čudesno spokojna i prostrana kao onaj hladni i tihi prostor u kome se okreću zvijezde.

Njen miris, čitavo njeno biće bili su u znaku leta i ruža.

Ne treba žaliti ni za čim što je prošlo. Žaliti treba za Sada i Danas, za svim onim nebrojenim danima koje sam izgubio, koji su mi protekli ne donjevši mi ni darove, ni uzbuđenja.

Oh, teško je naići na trag Božji usred života kakav mi vodimo, usred ovog tako zadovoljnog, tako izrazito građanskog vremena, bez ikakvog duha, s pogledom na ovakvu arhitekturu, ovakve poslove i ovakve ljude.

Najviše volim sasvim čista, laka, skromna seljačka vina, bez naročitog imena, kojih može mnogo da se popije i čiji okus tako prijatno i svesrdno podsjeća na selo, na zemlju, na nebo i lugove.