انسان بودن یعنی اعلام مکرر آنچه آشکار است.بار ها و بار ها، تا آخر دنیا.

انسان ها، به شکل یک قانون، آدم های دیوانه را دوست ندارند مگر اینکه نقاش های خوبی باشند، آن هم فقط بعد از مرگشان.

That is why I write. I am just for ever running from madness.

How can we live in a mad world without going mad ourselves?