Günün her bitişi harika bir filmdir ve gökteki güneş de elbette bu filmin başaktörüdür!

Sıkılmak, bu harikalar gezegeninde yalnızca aptal insanlara mahsustur! Akıllılar için, hayatın en basit şeyleri bile - güneşin doğuşu veya batışı gibi - eğlencenin harika birer kaynağıdırlar!

En güzel günbatımı dalgın dalgın yürüyorken önünde aniden beliren günbatımıdır!

Neye değer verirsen o senin güneşin olur! Eğer sakin bir geceye değer veriyorsan ufuktaki güneşin batışıyla kendi güneşin doğacaktır!

Eğer günbatımında sabaha göre biraz daha bilge değilsen, o zaman o gün boşa geçmiş demektir!

Günbatımıyla karşılaşmak bir eylemsizlik durumu yaratır: Kişi gün batımına bakmaya başlar ve başka da hiçbir şey yapmaz!

Güneşin batışında güneşin kurnazca bir amacı vardır: Çok fazla ortada görünürsen değerin düşer! O halde ne yapmalı? Bir süre ortadan kaybolmalı!

Günbatımının en büyük bilgeliği şudur: Sabah sana verilen zaman artık bitmiştir; görüyorsun, upuzun gün sadece bir yanılsamadır, bütün bir hayatın da aslında bu kısa günden hiç de uzun değildir!

Güneş batarken gökyüzünün güzellikleri yeryüzünün güzellikleriyle yarışır ve işte o an insanoğlunun ruhu bu görsel mükemmelliklerle dolup taşar!