Hayatın bize getirdiği yükler ile kendi hayatlarımıza kendimizin getirdiği yükler arasında çok önemli bir fark vardır: Birincisinden kurtulamayız, ancak ikincisinden kurtulabiliriz!

Hayatının trenini bekliyorsan ve başka bir trene binmiyorsan, büyük bir hata yapıyorsun çünkü neredeyse her zaman diğer trenler seni o özel trene götürür!

Sevilmek istiyorsun; alkışlanmak istiyorsun; nazikçe davranılmak istiyorsun; saygı duyulmak istiyorsun; başkaları tarafından duyulmak istiyorsun! Tüm bu istekler senin mutsuzluğunun gerçek kaynakları olabilir! Daha az istemeye çalış; sadece var olmak ne kadar güzel görmeye çalış!

Bazen en tepeye daha iyi görmek için çıkarsın, fakat bulutlar beliriverir ve artık hiçbir şey göremezsin! Kendi planlarınla hayatın planları arasındaki farktır hayat!

Hayatın bize bir şey öğretmesi için hayatın hayatımıza girmesine izin vermeliyiz!

Hayatın köşelerinde bizi neler bekliyor, emin olabileceğimiz tek şey bizi bir şeylerin beklediğidir!

Konfor bölgenden ayrılmaya ne kadar çok direnç gösterirsen, o kadar az renkli ve o kadar az maceracı bir yaşamın olur!

Her insan için hayatta mutlaka bir an gelecektir ve işte o an şöyle söylenecektir: Meğer her şey sadece boş bir rüyaymış!

Sık sık hayatın kısa olduğunu söyleriz! Fakat hayır! Hayat uzun, biz kısayız!