Bir dağın zirvesine çıktığında büyük evrensel meseleleri değil de halen kendi küçük sorunlarını düşünüyorsan, işte o zaman o dağa çıkmamışsın, halen aşağı vadilerdesin demektir!

Yüksek bir dağın zirvesine onu fethetmek için çıkmak ilkel bir düşüncedir! Ona dokunmak için, onu anlamak için, onun neler yaşadığını hissetmek ve neler gördüğünü görmek için çıkıyorsan dağa işte o zaman iyi ve sıra dışı bir dağcısın demektir!

Bir dağın en yüksek noktasına çıktığında dağ da senin en alçak noktana inmiş olur!

En yüksek dağların zirveleri çok korkutucudur ama bir dağcının ruhunda onun cesaretini sürekli besleyen bir şey vardır: Başarılı olmak için sonsuz bir arzu!

Çoğunlukla vadilerin huzursuz insanları dağların zorlu zirvelerine tırmanır! Geriye kalanlar, huzurlu olanlar her zaman vadilerde kalırlar! Macera, huzursuz zihinlerin icadıdır!

Ovada yaşayan bir insan yüksek dağın zirvesinde neler yaşanıyor merak etmez, ama yüksek dağın zirvesine çıkan bir kişi aşağıdaki ovada neler oluyor merak eder! Neden? Çünkü aşağıda kalabalık ve telaş vardır, cehalet ve bağrışma vardır, savaş ve her türlü aptallık vardır!

Karanlık bulutlar dağın üzerini örttüğünde dağ paniğe kapılır mı? Asla! Çünkü hayatın olumsuzlukları hiçbir zaman bir limana demirleyip orada durmazlar, gelirler ve giderler!

Büyük bir dağı küçültmenin en iyi yolu o dağa tırmanmaktır; uzun bir yolu kısaltmanın en iyi yolu o yolda seyahat etmektir! Sana büyük ya da uzun görünen her şey aslında ona gitmediğin için öyledir, onu yaşamadığın için öyledir!

Dağda geçirdiğin bir gece, şehirde geçirdiğin bin geceden güzeldir çünkü dağda kâinatla buluşursun!