En yüksek dağların zirveleri çok korkutucudur ama bir dağcının ruhunda onun cesaretini sürekli besleyen bir şey vardır: Başarılı olmak için sonsuz bir arzu!

Vadide oturup dağı küçümseyen adam, vadideki suyun dağdan geldiğini bilmiyor mu?

Ovada yaşayan bir insan yüksek dağın zirvesinde neler yaşanıyor merak etmez, ama yüksek dağın zirvesine çıkan bir kişi aşağıdaki ovada neler oluyor merak eder! Neden? Çünkü aşağıda kalabalık ve telaş vardır, cehalet ve bağrışma vardır, savaş ve her türlü aptallık vardır!

Karanlık bulutlar dağın üzerini örttüğünde dağ paniğe kapılır mı? Asla! Çünkü hayatın olumsuzlukları hiçbir zaman bir limana demirleyip orada durmazlar, gelirler ve giderler!

Büyük bir dağı küçültmenin en iyi yolu o dağa tırmanmaktır; uzun bir yolu kısaltmanın en iyi yolu o yolda seyahat etmektir! Sana büyük ya da uzun görünen her şey aslında ona gitmediğin için öyledir, onu yaşamadığın için öyledir!

Dağda geçirdiğin bir gece, şehirde geçirdiğin bin geceden güzeldir çünkü dağda kâinatla buluşursun!

Bir dağın yüceliği ne yüksekliğinden ne de dev kütlesinden gelir; onun yüceliği hayatın zor şartlarına karşı duruşundaki sakinlikten gelir!

Çıkamadığın dağ yükseldikçe yükselir; çıktığın dağ alçaldıkça alçalır!

Dağdan inerken ruhunda rahatsız edici bir duygu ortaya çıkar! Bu, zirveye çıkmanın insanı yücelten veya yükselten büyük bir zafer olmadığını görmekten kaynaklanan bir boşluk hissidir!