Kimseye zarar vermeseniz bile, olduğunuz kişiyi sizi incitmek için kullanabilecek ahmaklarla dolu bir dünyada rahat bir birey olduğunuz gerçeği, başkaları için sadece kozdur.

İnsanlar olarak sürgüne gönderilmiş gibi doğurulduğumuz bu dünyada, hepimiz kendi nedenlerimizi ararken ömürler tüketiyor ve gerekirse bir diğerini harcıyorduk. Kimisi bu sırra çok zor ve büyük bedeller ödeyerek nail olurken, kimisi de sırrının bilinmezliği altında ezilerek nefesini veriyordu.

Hayatım boyunca “ne kadar da yalnızız insanlar olarak” diye düşündüğüm anların tamamı da gözlerimin önüne geliyordu. Yetişkinlikte bile nasıl da çocukça davranıyorduk halbuki. Asıl yalnızlığın ne olduğunu, nasıl yaşandığını bilmeden, kendimizi yalnız ilan ediyorduk onlarca sevdiğimizin arasında.

İyi ya da kötü, ben artık kimseyi değiştirmek istemiyorum. Ne kendimi, ne de bir başkasını. Değiştirmeye ihtiyaç duymadan sevebileceğim biri olduğuna bütün kalbimle inanmak ve onu beklemek istiyorum.

İnsanlar bir bireyi kurban olarak seçtiklerinde, tek yapmaları gereken, ne kadar asılsız olduğuna bakmadan onu ithamlarla boğmaktır. Bir süre sonra kendi attıkları iftiralara ve uydurdukları yalanlara inanmaya başlayacaklar. Kirli medyanın çamur at izi kalsın ayeti. Milyonlarca sinek bok yiyor diye bok yemeye hazır bir dünyadasın.

Bu dünyada onur ve namus kavramlarına tutunarak yaşamaya çalışan her kim varsa, gen havuzundan silinip gidecektir, unutma, tamam mı küçük kız?

Çocukluğumda düştüğüm minik, ama devasa kalbi olan bir yanılgıydın sen benim için. Senden öğrendiklerimle bu hayatta asla sırtımın yere gelmeyeceği gibi korkunç bir yanılgıyla yaşadım uzunca bir süre. Sen, beni bir yanılgıya iten, bir başka yanılgıydın sadece.

Herkes senden, durumuna, geldiğin yere, yetiştirilme tarzına, ırkına, ya da diğer değerlerine ve değersizliklerine göre davranmanı ve bunlara uygun biri olmanı bekler. Olma. İnsanları değiştiremezsin. Çünkü her zaman bir bahane bulacaklar ve inan bana, bir noktada kötü olan hep sen olacaksın. Saf salak gibi kötü olma, kendin olmak kötü olmaksa, kötü olmanın hakkını ver de ol bari.

Yetişkin olmak için içimizdeki çocuğu öldürmek zorundayız. Ama bunu yapmanın yolu, onu ve masumiyetini kirletmek değil. Aksine, izin istemeli ve hazır olduğu zamanı beklemeliyiz. Diğer türlü kirlenmiş ve onu kirlettiğimiz için bize öfkesinden kuduran, bunun bedelini bize ödetmek ve hesap sormak için zincirlerimizi asla bırakmayacak bir çocuğu içimizde taşımak ve onun kölesi olmak zorunda kalırız.