Όλοι οι χορτοφάγοι, του αποκρίθηκα, όλοι οι ειρηνόφιλοι, ανθρωπόσοφοι, θεόσοφοι, αισθηματίες, σηκώνουν τα χεριά και φωνάζουν: Ειρήνη! Ειρήνη! Μα η ζωή ακολουθεί δικούς της νόμους, σκοτεινούς, που φαντάζουν κατώτεροι από την αρετή του ανθρώπου. Τραγικός είναι ο πόλεμος, τραγική είναι η ζωή, ο έρωτας, η ψυχή του ανθρώπου. Ζούμε μέσα στην αγωνία, την αμαρτία, την αβεβαιότητα. Μαχόμαστε ν' αρπάξουμε ό,τι μπορούμε από τα αιματερά αυτά στοιχεία και να τα κάνουμε πνέμα.

Τέχνη είναι όχι να παρασταίνεις το σώμα παρά τις δυνάμεις που δημιούργησαν το σώμα.

Συχνά τον παρατούσαν όλοι κι έμενε μόνος

Αχ! να μείνω μόνος, λεύτερος, πέρα από τον τροχό της κοινωνίας, όξω από τη στάνη του ανθρώπινου κοπαδιού!

Σήμερα ο άναντρος, ο απείθαρχητος, ο ντελικάτος είναι χαμένος" "χτύπα, μη λυπάσαι τη ζωή σου, μη λυπάσαι τη ζωή του εχθρού σου, δε γεννήθηκες να χαίρεσαι και ν' αγαπάς γεννήθηκες για τ'άρματα. Ένας είναι ο Θεός σου: Εγώ, ο Πόλεμος.

Άτομο δεν υπάρχει. Ατομική χαρά δεν υπάρχει, μήτε ελευτεριά. Η ζωή είναι ένα άγριο κυνήγι βγαίνεις να κυνηγήσεις, κι ο κόσμος μεμιάς μοιράζεται σε δύο: σε θηράματα και σε θηρευτές,σε οεργανισμούς που σκοτώνουνται και σε οργανισμούς που σκοτώνουν.

Ο πόλεμος είναι μια τεράστια ερωτική στιγμή. Δεν σμίγουν πια εδώ δύο άτομα για να γεννήσουν ένα παιδί. Σμίγουν δύο μεγάλοι στρατοί. Ο ένας σφηνώνεται στον άλλο μέσα στα αίματα και τις κραυγές. Πάντα ο ένας είναι ο άντρας που κρατάει το νέο σπέρμα, ο άλλος είναι η γυναίκα που δέχεται κλαίγοντας, υποταγμένη, και θρέφει με το αίμα της το σπέρμα του νικητή." "Ο πόλεμος είναι ο νόμιμος άρχοντας του καιρού μας.

Ν'αντιδράς στο ρυθμό γύρα σου, ν'αντιστέκεσαι στο ρέμα, να λες όχι! Όταν όλα τριγύρα σου μουρμουρίζουν ναι, τούτο είναι από τα δυκολότερα χρέη μιας ψυχής που ζει σε μιαν εποχή ξεπεσμένη" "Μα όταν σημάνει η ιστορική στιγμή της διάλυσης, χρειάζεται μεγάλος αγώνας να κρατήσεις την ψυχή σου οργανωμένη. Για να πιαστείς, να μην παρασυρθείς, σωστή μέθοδος είναι να συγκεντρώνεις το νου σου σε μια μεγάλη ψυχή που φύτρωσε και κάρπισε στα χώματα όπου ζεις.

Όλη η ζωή, ασκητή, είναι ένας ίσκιος, και μονάχα ο άντρας ο δυνατός με τον αγώνα του και με το αίμα του μπορεί να την κάμει γυναίκα του και να την καρπίσει.