Hayatımızda öyle bir an vardır ki o anın üstünden yıllar geçse bile, biliriz ki o an, hayatımızın tek bir fotoğrafı olabilecek güçtedir ve aklımızdan asla çıkmaz.

Güzellik, aklımızı kaybettirebilecek ölçüde güçlü ve baştan çıkarıcı bir terör olayının başlangıcıdır ama öylesine güçlüdür ki bizi yok etmeye tenezzül dahi etmez.

İyi insan, gülüşünü sevdiğiniz kişidir" demiş Dostoyevski; bana kalırsa en sevdiğimiz kişiler, fotoğrafını çekerken en çok özen gösterdiğimiz kişilerdir: Fırsatınız varken, gülüşünü sevdiğiniz o insanlara sarılın. Bu, en güzel şeydir. Sarıldığınızda size kendinizi güçlü ve iyi hissettirenlerle mutlaka fotoğrafınız olsun: Gün gelir, bir fotoğraf karesidir insana yaşama gücü veren asıl şeyin elde kalan tek kopyası...

Gün gelir, bir fotoğraf karesidir insana yaşama gücü veren asıl şeyin elde kalan tek kopyası...

Üzülme. Oyuncaklar kırılmak içindir.

Duygu mesafe tanımaz.

Kimi zaman hayatına sızan bir insanın, kimi zaman da hayatına sızan bir cümlenin, önüne çıkıveren bir duvar yazısının, bir şehrin, bir ağacın, bir kitabın ya da şahdamarına nazır çekilmiş bir sustalının, hayatını baştan aşağı değiştirme ihtimalini haiz görünmez gücü, seni belini kavrar gibi ılık ılık teslim alacaktır yabancı...