මට දෙන්න ඔය තරු එළියතුරුපත් මත අතුරන්නනිම්නයක වැතිර සිටහමන සුළඟට කන් දෙන්න

වල්මත්ව ඇවිදින විටදැක ඇතිද කඳු හිසනිල ගැඹුරු දෑසකතා කර ඇද්ද ඔබ එයටරොමෑන්තික භාවයෙන් උද්ධමනයව

ගඟ දියම හැඩි කළෙමිනොපෙනෙන පිණිස රුවඑ සඳ ඔබ මතු වියපුර පසම දෙබෑ කර

සරත් සමය එළඹේදිය මත පාවෙමින්තුරු පත්

එල්ලා හැලෙන දිගු ගවුම්ඇඳ ගත් විලෝ ගස්ආලිංගන රැඟුම් පාහලන දහදිය පත්රැගෙන යයි කරුණා ලත්නුඹ වගේ ගංගාවක්

The way you walked awayThe way you stopped and waitedAll that timeWhat was in your heart?A laugh?A sarcasm?Couldn't we be lovers?Though we have never walked together

Cities and roadsI have never seenAre in the background of your photosYet, I don’t feelHow faraway you are

ආදරය මගෙ දෙවියන්යහමන විට නලක් ලෙසදිසාවක් නැති වුවදගලන විට ගඟක් ලෙසරටාවක් නැති වුවදආදරය මගෙ ප්‍රභාතයආදරය මගෙ දෙවියන්

මිහිදුම් සහිත තේ වතුඋදෑසන ගී ගයමින් ඇතමම කවුළුවෙන් එබී බලමින්පසු කර යමි උදෑසන