Ben her şeyden önce bedenseldir, sadece yüzeyden oluşan bir varlık değil aynı zamanda bir yüzeyin yansımasıdır.”Sigmund Freud, ‘Ben ve O’, sayfa 50

Ben’de yalnızca en derin olanlar değil en yüce olanlar da bilinçsiz kalabilir demek zorundayız. Böylelikle, en başta bilinçli Ben hakkında söylediğimiz şey; onun her şeyden önce bir Beden-Ben’i olduğu bilgisi, bize sergileniyormuş gibidir.”Sigmund Freud, ‘Ben ve O’, sayfa 52

Vicdanın talepleriyle Ben’in yetenekleri arasındaki gerilim, ‘suçluluk duygusu’ olarak algılanır. Toplumsal duygular da, diğer duygularla özdeş biçimde Ben-ülküsü temeline dayanırlar.”Sigmund Freud, ‘Ben ve O’, sayfa 67

Ben ile O arasındaki ayrım da çok katı olarak ele alınmamalı; unutmayalım ki Ben, O’nun özel bir biçimde ayrımlaşmış bir kısmıdır.”Sigmund Freud, ‘Ben ve O’, sayfa 69

Düşmanlığın hiçbir doyum ihtimali yoktur, bu yüzden – yani ekonomik nedenlerden ötürü – daha fazla doyum, yani boşalım olanağı sunan sevgi yaklaşımıyla yer değiştirir.”Sigmund Freud, ‘Ben ve O’, sayfa 77

Normal, bilinçli suçluluk duygusunun (vicdan) yorumunda herhangi bir zorluk yoktur. Ben ile Ben ülküsü arasındaki gerilime dayanır, Ben’in kendi eleştirel yanınca yargılanışının ifadesidir.”Sigmund Freud, ‘Ben ve O’, sayfa 89

It is easy to show that the ego ideal answers to everything that is expected of the higher nature of man. As a substitute for a longing for the father, it contains the germ from which all religions have evolved.