Tornare a Derry. Perché avevamo promesso, mi ha detto, ed è vero. Abbiamo promesso. Tutto noi. Da ragazzi. Nel ruscello che attraversa i Barren, tenendoci per mano in circolo, dopo che ci eravamo tagliati i palmi con un pezzo di vetro. Sembravamo un gruppo di ragazzini che giocano ai fratelli di sangue, solo che si faceva sul serio.

I don't believe in curses, you know. Nor in ghosts or anything precisely supernatural. But I do believe that emotions and events have a certain...lingering resonance. It may be that emotions can even communicate themselves in certain circumstances, if the circumstances are peculiar enough...the way a carton of milk will take the flavour of certain strongly spiced foods if it's left open in the refrigerator.

İnsanın en büyük iki günahının kibir ve nefret olduğu söylenir.Öyle mi sahiden?Bana göre bunlar en büyük iki erdem.Kibir ve nefretten vazgeçmek,dünyanın iyiliği için çaba göstermek anlamına gelir.Oysa onları beslemek daha asil bir davranıştır; siz dünyanın iyiliği için değil,dünya sizin iyiliğiniz için çabalayacak demektir.Muhteşem bir maceradayım. Harold Emery Lauder

Se sentía asustado, con un susto que era, a un tiempo, vago y específico.

f you want to be a writer, you must do two things above all others: read a lot and write a lot. There's no way around these two things that I'm aware of, no shortcut.

Here is the final truth of horror movies: The do not love death, as some have suggested; they love life. They do not celebrate deformity but by dwelling on deformity, they sing of health and energy. By showing us the miseries of the damned, they help us to rediscover the smaller (but never petty) joys of our own lives. They are the barber’s leeches of the psyche, drawing not bad blood but bad anxiety . . . for a little while, anyway.

Bir anlık sessizlik olmuş ve Frannie diğer odalardan gelen sesleri duymuştu.Onların da kendilerine göre sorunları vardı muhtemelen.Bebeğim,bu dünya gündüz kuşağı dizilerine benziyor.Hayatlarımı seviyoruz ve yarının arayışı sürerken bize rehberlik edecek ışığı bulmaya çalışıyoruz.

Kendimi alkışlıyoruz,diye düşündü Larry.Hayatta,burada ve bir arada oluşumuz gerçeğini alkışlıyoruz.Belki birbirimize grup olarak tekrar merhaba diyoruz,bilmiyorum.Merhaba,Boulder.Nihayet.Burada olmak çok güzel,hayatta olmak harika.

All any of us can buy is time. Peter’s lifetime, his children’s lifetimes, maybe the lifetimes of my great-grandchildren. Until the year 2100, maybe, surely longer than that. Maybe not that long. Time enough for poor Mother Earth to recycle herself a little. A season of rest.