8 Quotes by احمد شاملو

چه بسیارکه کُشتند برده‌گیِ زنده‌گی‌شان راتا آقاییِ تاریخ‌شان زاده شود.

و عشق‌ات پیروزیِ آدمی‌ستهنگامی که به جنگِ تقدیر می‌شتابد.

در مدرسهآموزگارکدام دختر استکه شو می‌کند به باد؟کودکدختر همهٔ هوس‌ها.آموزگارباد، به‌اشچشم روشنی چه می‌دهد؟کودکدستهٔ ورق‌های بازیو گردبادهای طلائی را.آموزگاردختر در عوضبه او چه می‌دهد؟کودکدلکِ بی‌شیله پیله‌اش را.آموزگاردخترکاسمش چیست؟کودکاسمش دیگر از اسرار است![پنجرهٔ مدرسه، پرده‌ئی از ستارها دارد]لورکا، فدریکو گارسیا. «فدریکو گارسیا لورکا». همچون کوچه‌ئی بی‌انتها. ترجمهٔ احمد شاملو. چاپ سوم، تهران: انتشارات نگاه، ۱۳۷۴،

در انتهای اندوه دریچه روشن گشاده است

هزار کاکلیِ شاددر چشمانِ توستهزار قناری خاموشدر گلوی منعشق راای کاش زبانِ سخن بودآنکه می‌گوید دوست‌ات می‌دارمدلِ اندهگینِ شبی‌ستکه مهتابش را می‌جویدای کاش عشق رازبانِ سخن بودهزار آفتابِ خندان در خرامِ توستهزار ستاره‌ی گریاندر تمنای منعشق راای کاش زبانِ سخن بود

مرا تو بی سببی نيستی. به راستیصلت کدام قصيده ای ای غزل؟ ستاره باران جواب کدام سلامی به آفتاب از دريچه ی تاريک؟کلام از نگاه تو شکل می بندد.خوشا نظر بازيا که تو آغازمی کنی!

! نهتردیدی بر جای بنمانده استمگر قاطعیت ِ وجود ِ توکز سرانجام ِ خویشبه تردیدم می افکندکه تو آن جرعه ی آبیکه غلامانبه کبوتران می نوشاننداز آن پیش ترکه خنجربه گلوگاه ِ شان نهند...

سرودِ پنجم سرودِ آشنایی‌های ژرف‌تر استسرودِ ستایشی دیگرستایشِ دستی که مضرابش نوازشی‌ست...و هر تارِ جانِ مرا به سرودی تازه می‌نوازد و این سخن چه قدیمی‌ست