6 Quotes by Elsa Joubert

Dié tyd kom vir ons ook nader. En ons weet so min.” Sy antwoord baie sag: “Sy moet oorstap oor die rivier, maar sy sal nie weet waar sy is voor sy nie daar is nie. Dit hinder my nie dat ons nie weet nie.

Jy hoef nie berge of kranse te gaan klim nie. Jy kan net jou oë sluit en in die Binnestilte gaan. Dan ervaar jy die Onbekende, die lieflike eenwees met alles binne-in jou en rondom jou. Dan leef jy in hierdie ligte ekstase, die liefde vir alles oorrompel jou.

Ek sit my kop in my hande en probeer stil word, stiller en stiller, en die dun vliesie, die onsigbare bindende weefsel om die deel van my brein wat my geheue bymekaarhou, wat my in staat stel om op die hede te bly fokus, begin deurskif – emosie laat dit maklik gebeur – en deur die draderige openinge begin herinnering deurkom, helende herinnering, stadig, in groot detail, langsaam, daar is nie haas nie, dit moet stewig opgebou word. Hieruit kom selfheling.

Daar is ’n dun skilletjie om ons brein wat ons in die hede anker. Maar soos ’n mens oud word, kom daar skeurtjies in die skil, soos ’n ou laken skif. Dan stroom die verlede daardeur, ontydig of nie. Dis hoekom oumense deurmekaar raak, of hulle konsentrasie swak word, of hulle dinge soos sleutels verloor.

Ons ou mense is die mense van gister. Daarom delf ons in die verlede om waarheid te vind, daarom is ons so lief vir ou prente, ou landkaarte en ou stories. Die skeidslyn tussen die hede en die verlede word al hoe dunner.

Bring die hoë ouderdom dan net verlies? Net leef met vermindering op elke terrein? Waarom word dit ’n geseënde hoë ouderdom genoem? Vriendskap? Jou ou vriende dryf verder en verder van jou af weg. En verdwyn – hulle sterf. Nuwe vriendskappe, dié is ook prekêr.