6 Quotes by Hakan Yaman

Artık ne ben bendim ne de etrafımdakiler her zaman oldukları şeylerdi.Hiç kalkmayan puslarda kanatsız bir kuş olmuştum artık ben,kırık aynalarda akşam yeli,karda ayak izi,demirde pas,yağmurlu bir günde su kanalının hemen yanında yatan bir fare ölüsü;yıllar önce trafiğe kapatılmış bir yoldaki kesik çizgi,yaşam olmayan bir gezegende rüzgarın sesi,duvarlara,içlerine asla giremeyeceği sıcak ev resimleri çizen uzun sakallı bir evsizdim.

Hep aynı tiz ses,benim iç sesim;boğuk,titrek,kuru,şizoit...Kaçmak,kurtulmak istiyorum ondan;kulaklarımı tıkıyorum ama bir işe yaramıyor;daha da büyüyor.

Böyle bir bakışta aşık olmaktan,inandırıcılıktan çok uzak bulduğum için romanlarıma bile sokmayacağım bir şekilde böyle aptalca,böyle arabesk,Yeşilçam'ın bile çoktan terk ettiği demode bir aşk macerası başlangıcına düşmüş olmaktan utanıyordum.

Sürekli gidip geliyor dengem,kuyruksuz bir şeytan uçurtması gibiyim.Şayet ortalara çıkarsam,çakılır kalırım birilerinin üzerine;bir daha hiçbir rüzgar uçuramaz beni.

Görünmez bir makyözün ince,nazik,yumuşak ve maharetli elleri gözlerimin altına,yanaklarıma,dudaklarıma,beni olduğundan farklı gösterecek bir acının makyajını yapıyordu.Billur bir acıydı bu;saydam.Bakınca acının arkası görünüyor,ama kendisi görünmüyordu.İşi ne kadar deliliğe vurarsam vurayım transparan acım bir palyaço hüznüyle orada duruyordu.

Önemli olan senin inanmaman değil,Tanrının hâlâ sana inanıyor olması.