7 Quotes by Haydar Ergülen

Atilla Josef istasyonunda indim trendenuzandım hayatın üstüne boylu boyuncailk maaşımı almıştım son defa Şirket-i Hayriye’dendeniz ve tren; ikisiyle de şiire giderdim ben

Bir çocuk eskisi gibi mırıldandığınkelimelerin de dokunduğu yokölülerden başka kimseye! Uzakakraba diyorlar şimdi kelimelereve mezarlara bakarak…Kalpbulutlu değilse yağmur boşuna,sen yine gazelini dök mırıldanarak:Çocukluğum, hayatımdan düşen ilk yaprak!

bir bulut kaynıyor temmuz göğündengözümüzde ‘yağmur dindi’, yangınsa daha…‘Yağmur dindi’ şairim, tabip değil misinsen akıl ver bana: Bu acı hangiarkadaşlığın gölgesine çekilir şimdi,ve hangi şiire sığar külün kimsesizliği?‘Yağmur dindi’ ve sen üstlendin yinekardeşiyle kül olan bir ülkenin sessizliğini,bir elem doktoru üstlenirdi bu acıyı elbet

Aşk çünkü karanlık bir eğlencedir sen üzülürsün, aşk eğlenirAşk bir kere yalnız bırakırsa insanıyalnızı bir kere dahayalnız bırakır aşk da

şimdi kuş ateşe düşmemiş olmazateş beslemeli ağzında, kanat düşürmeliyangına, altın tüy dökülmeli, kuş oluşmalı,bu kuş olabilir misin, sır böyle taşınırsevgilim, sır arayan sende ateşiyle tanışır!

küsecek kadar sevmeli insan birini o gelince küsmeli: nerdeydin bunca zaman niye sevmedin beni, küsecek kimsem yoktu demeli o varken de kimseye küsmemeli,

Ve galiba yalnızlığın bol gelmesinden içimizdeki bu kalabalık öyle korktuk ki yalnızlığımızdan kimseye bırakmadık !