6 Quotes by Jan Pelc

A jeżeli rzeczywiście byliśmy ku uciesze milicji tylko młodymi gówniarzami, którzy myśleli, jakich to wielkich rzeczy dokonają? Co jeszcze ma jakikolwiek sens? Życie? Rzygać mi się chce.

Siadłem koło Marabuta. – Wiesz, Olin, nigdy nie zrozumiem tych, co tańczą. Masz pojęcie, jak okradają się z czasu? A mogliby sobie pochlać. Taniec jest kompletnie idiotyczną utratą energii. Wymyśliłem to przy tym piwie. Teraz wyobraź sobie, że przy co dziesiątym piwie wymyślę coś genialnego. Napiszę o tym Ajnsztajnowi, niech się zesra. Uznałem, że nie warto mu wyjaśniać, że tamten nie żyje. Co by to dało?

Na tym chyba właśnie polega wojna: paru durniów zabawi się w prowokację, a potem już się rozkręca samo: winny – niewinny, ręka, noga, mózg na ścianie.

Do Boučków wpadają pałkarze, ale tym razem nie zwijają nikogo. Adamec ciągnie mnie na zewnątrz. – Olin, to nie moja wina, ja tylko spełniam rozkazy. Skąd miałem wiedzieć, że się powiesi? – usprawiedliwia się. – No, skąd?

Po co żyć? Rodzimy się w tym zasranym kraju ze srających ze strachu ludzi po to, żebyśmy sami, zanim nauczymy się chodzić, też srali ze strachu. Dziedziczna sraczka strachu. Skąd w ludziach bierze się odwaga majstrowania dzieciaków do tego burdelu? Co za egoizm!

Co jej powiedzieć? Że ludzie, którzy protestują i są zamykani, to cały czas ci sami, a reszta milczy, ponieważ ma dzieci, pozycję, pracę, którą lubi, i normalne ludzkie pragnienie posiadania majątku, powiedzmy domku czy samochodu, oraz inne debilne zachcianki? Powiedzieć jej, że próbowałem nie milczeć, ale jak się zrobiło gorąco, potulnie dołączyłem do stada, bo strach przed kryminałem był silniejszy ode mnie?