6 Quotes by Martín Caparrós

(...) W rezultacie subsydia przełożyły się na liczby, o których zrobiło się głośno. Catholic Agency for Overseas Development, CAFOD, Katolicka Agencja na rzecz Rozwoju, przeprowadziła w 2002 roku analizę, która wykazała, że jedna krowa europejska otrzymuje od Unii około 2,2 dolara na dzień - 800 rocznie. Czyli każda z tych krów była bogatsza niż 3,5 miliarda ludzi, połowa ludności świata.

Jest coś okrutnego w tych splotach okoliczności, które nazywamy krajami i które – jak się nam wmawia – są czymś nam bliskim, co powinniśmy kochać całą duszą i chronić, nawet za cenę życia.

Świat o tym nie wiedział – i wydawał się nie chcieć wiedzieć. W 1959 roku lord Boyd Orr, pierwszy dyrektor generalny FAO, wybitny specjalista od spraw wyżywienia, ogłosił, że „rządy Mao skończyły z tradycyjnym cyklem głodu w Chinach”. Jeszcze w 1961 roku pewien dziennikarz francuski, który przeprowadził wywiad z Mao Tse-Tungiem, napisał, że „naród chiński nigdy nie był bliski głodu”. Nazwisko dziennikarza brzmiało François Mitterand.

Tak jak powtarzający się głód w Korei Północnej powinien być klasycznym przykładem tego, do czego zdolna jest dyktatura, kiedy chodzi jej wyłącznie o utrzymanie się przy władzy, tak głód w Nigrze w 2005 roku mógłby pokazywać, do czego zdolny jest rynek, kiedy nic nie krępuje jego działań.

Może i prawda, że postawa, jaką zajmuje każdy z nas wobec tego, co ogromne, co zdaje się nienaruszalne, niewiele mówi. Ale przynajmniej wyjaśnia coś w tak drobnej kwestii, jak pytanie o to, kim, do diabła, jestem.

Jest to sytuacja absolutnie nienormalna; nie wiem, czy kiedykolwiek wystąpiła z taką intensywnością, w takim natężeniu. Czasem myślę, że na tym polega jedna z wielkich zmian w naszej epoce: po raz pierwszy w historii szósta czy piąta część ludności świata jest niepotrzebna. Niemiło byłoby kazać tym ludziom tak po prostu umrzeć, więc się ich utrzymuje na granicy życia i śmierci, niedożywionych, ale nie umierających z głodu.