5 Quotes by Miguel Ángel Asturias

Και από την άλλη, οι πολεμικές αυτές γυναίκες δεν αρκούνται να συλλαμβάνουν την πρωκτική ανάσα του μεθύστακα, ακούστηκε η φωνή της τρελλής στη ράχη της Καταλίνα, που από μπροστά στην κοιλιά της, είχε το γιο του Ταζόλ όλο και πιο ανήσυχο, αλλά κοιτάζουν αν ο μεθύστακας έχει μέσα στο κεφάλι του τους 400 χαρωπους ή λυπημένους λαγους που γελούν μοναχοί η κλαίνε με κρυστάλλινα δάκρυα, λες και τα αποστακτήρια των δακρυγόνων αδένων τους σταλάζουν σταγόνες πιοτού.

La nuit était si sombre que l'eau des rivières se cognait aux pierres des montagnes et, au-delà des montagnes, Dieu, qui est parfois come un dentiste fou, avec la main du vent, arrachait les arbres avec leur racines.

901Le dolía su país como si le hubiera podrido la sangre. Le dolía afuera y en la médula, en la raíz del pelo, bajo las uñas, entre los dientes.

Le dolía su país como si le hubiera podrido la sangre. Le dolía afuera y en la médula, en la raíz del pelo, bajo las uñas, entre los dientes.

¡Soy la vida, la Manzana-Rosa del Ave del Paraíso; soy la mentira de todas las cosas reales, la realidad de todas las ficciones!