1,336 Quotes About Novel

For this brief moment, Amma stood alone beneath the planets. She lifted one hand to cradle the sinking sun. When she raised the other, she tossed up the moon.

A loud explosion followed the ricochets off the ships, and the beach was now invisible, due to the black smoke. Loud screams enhanced the terror, and Frankie almost fell over one of the bodies. Faster and faster, he waded, until he began to run towards the beach, the smoke now clearing.

ജീവിതത്തിന്റെ കാലവും പരിസരവും മാറുന്നതിനനുസരിച്ച് പുതിയ ബന്ധങ്ങളുണ്ടാകുന്നു. പുതിയ സൗഹൃദങ്ങൾ ഉണ്ടാവുന്നു. അപ്പോൾ പഴയവ നമുക്ക് അന്യമാകുന്നു. അവയെ നാം പടംപൊഴിച്ച് കളയുന്നു...

ജീവിതത്തിന്റെ ഏറ്റവും പ്രതിസന്ധിഘട്ടത്തിൽ ആത്യന്തികമായി സത്യമെന്നും ശരിയെന്നും മനസ്സിന് തോന്നുന്നതുമാത്രം പ്രവർത്തിക്കുക. ആയിരംപേർ നിന്റെ പിന്നാലെ വരും, അവർ ആയിരം അഭിപ്രായങ്ങൾ പറയും. ആരുടെയും വാക്കുകൾക്കും പ്രലോഭനങ്ങൾക്കും ഒരിക്കലും വഴിപ്പെടാതെയിരിക്കുക.സത്യത്തിൽ ഉറച്ചുനിൽക്കുക. നീ വിജയിക്കുക തന്നെ ചെയ്യും...

Tako smo sjedili prilično dugo uz naš mangal i šutjeli. Opet sam osjetio kako je sreća jednostavna i prirodna stvar. A to je: čaša vina, jedan kesten, skromni mangal i šum morskih valova. Ništa drugo! Da bismo shvatili da je u tome sreća, potrebno je da budemo jednostavna i priprosta srca.

The only way to escape misrepresentation is never to commit oneself to any critical judgement that makes an impact - that is, never to say anything. I still, however think that the best way to promote profitable discussion is to be as clear as possible with oneself about what one sees and judges, to try and establish the essential discriminations in the given field of interest, and to state them as clearly as one can (for disagreement, if necessary).

His novel, a work he had wrestled with, on and off, for almost three years, he had finally abandoned after one page. The novel was derivative of a poem Gold had written seven years before that was itself derived from a brilliant exegesis by a young Englishman of the works of Samuel Beckett that Gold wished he'd written himself.

الأسباب التي تدفع الإنسان لقول الحقيقة قليلة جداً، بينما لا تعدّ أسباب الكذب ولا تحصى.

أشعُر بالضيق، وأطرح أسئلة تُربكني، ولا أجد مَنْ أتواصل معه. أفكر في حمل حقيبتي والعودة إلى أمي وأسأل نفسي إن كان قرار كهذا يعني الهرب أم أنه سيكون سلوكًا واقعيًا يعترف بحقيقة أنني وحدي غير قادرة على مواجهة الأوضاع المُتردية التي تحيط بي؛ لأنني ببساطة لا أعرف كيف ومِن أين.