Parmaklarımı birleştirip uçlarına tahta cetvelle vurmayı ‘akıl eden’ öğretmenler, amirinin önünde ellerimi arkada kavuşturduğum için ‘Amirin karşısında öyle durulmaz!’ diye kulağıma tıslayarak koluma asılan memur ve o amir; tuttuğum takımı yenen takımların oyuncuları, taraftarları, malzemecileri; sevgimi karşılıksız bırakan bütün kadınlar! Alkışlayın beni. Ve sen Nesteren, asıl sen alkışla, bir tek sen alkışla!

Sevgi olmaksızın şeyler etrafa savrulurlar; sevgi, şeyleri sıkıca tutar! Onların uzaklaşmalarını ve ufukta kaybolup gitmelerini önler!

Sevgi, altında kendini güvende hissedeceğin büyülü bir barınaktır!

Bir aşk mektubu çok kısa olabilir ya da uzun olabilir; edebi olabilir olmayabilir; parlak ya da karanlık, neşeli ya da trajik olabilir! Fakat hepsinden ötesi bir aşk mektubunun bir aşk mektubu olabilmesi için samimi olmalıdır!

Bazen... bana dünyada sahip olduğum tek şey senmişsin gibi geliyor, Leyla.

Sevginin bulunmadığı yerde aklı da arama.

Sevgi görmemiş olan, sevgi gördüğünü güneşe çıkıp soluyan bir kertenkele hazzı ile anlatana biraz kızar. Çoğu zaman düşünülmeyen şey şu: İnsan, sevgi görmüş ya da görmemiş olabilir ama önemli nokta, sevgi gördüğü ya da görmediği yolunda beslediği düşüncedir.

Sevgiyle yükselir, nefretle batarız! Bu altın yasayı her zaman hatırla!

İki iyi kalp bir araya geldiğinde, sevgi, sevgi getirir.

Bir insanı sevmek için diğer insanın kendisini gizlemesi gerekir, yüzünü gösterdiğinde sevgi kaybolur.