Gördüm sevenleri... Başlarına gelecekleri görmeyeceklerini gördüm... Aşık oluşlarını gördüm... Anlamadım... Anlayamadım... Sonra sen çıkageldin... Sonra sen... Aşıkları gördüm... Acemilerdi... Ben dedim "Olamam böyle"... Sonra sen çıkageldin... Sonra sen...

Demek su başına gelenleri hiç unutamazmış. Bir masal olup yeniden yeniden anlatır, intikam alırmış ... hiçbirimiz bilemedik.

İnsan çok yalnızken, bir tane daha kendinden doğuruyordu içinde, ‘Korkma!’ desin diye…

Gönlü kurakları biçeceksin ki kökünden, daha da kimseye zarar veremesinler. Yara açmaları mümkün olmasın bizim gibilerde.

Bir kadın yaşanmış bir şey üzerine sorular soruyorsa, aslında cevabı öğrenmek istemiyordur. Karşısındakinin bu konudaki fikri üzerine zaten bir tahmin yürütüyordur, bu tahmine güçlü bir şekilde inanıyordur ve tek amacı, doğru tahmin edip edemediğini öğrenmektir.

İşte kadınların zekaları böylece,kendilerini seven erkeklerden kalma tortulardan ileri gelir,tıpkı bunun gibi erkeklerin zevkinde de,yaşamlarından geçmiş olan kadınların izi kalır; çoğu kez de bir kadının bize çektirdiği dayanılmaz acılar başka bir kadının bizi sevmesine ve mutsuz olmasına neden olur.

Sende kudretimi değil, aşkımı deneyeceğim, yemin ettim. Bana en kıymet bilen kalbinle gel.

Kadınlar birbirlerini görünmez kılmaya programlanmıştır.

Asıl, en büyük mucize, erkeklerin ölümünden sonra kadınların muhteşem tutkularının dışa vurmasıdır: Ateşten bile azimlerininin eteklerini geri çekmezler ve cesurca alevlerin ortasında otururlar.

Yaz yağmurusun sen. Beklenmedik bir zamanda gelirsin, ansızın fena ıslatırsın. Üşütmez, hoş kokularla güzel bir serinlik de getirirsin. Sonra da çeker gidersin. Ardından insanı güneşin kavuruculuğuna bırakarak.