هزاران هزار سالکافی نیست برای بیان آن لحظه ی کوچکِ ابدیتکه در آغوشم کشیدی که در آغوشت کشیدم صبحگاهی در روشنای زمستان در پارک "مون سوری"در پاریسدر پاریس روی زمین زمین که ستاره ای است باغ، ژاک پره ور

تنم را دوست می دارم وقتی با تن توستچرا که چیزی نو می شودتنت را دوست دارم، آنچه که می کند دوست دارمچگونه اش را دوست دارمحس کردن مهره ها و استخوان هایترا دوست دارم، و لرزش این نرمی سفت راو آنچه که می خواهمدوباره و دوباره و دوباره ببوسم دوست دارم این و آن تو را ببوسمدوست دارم کرک های هراسان تنت رانرم نوازش کنمو آنچه بر گوشت تنمان می رود به هنگام جدا شدنو چشم هایمان، که خرده های بزرگ عشقندو احتمالا لرزش تو را در زیر تنم دوست دارمکه اینهمه تازه استشعری از ای ای کامینگز، برگردان فرشته وزیری نسب*

على الرغم منيأجرب أغنية خالفت نبض صوتيأصرتذبح حلقي أصرولكن ظل سعيأنا كنت احسبني أحسن صنعافاغفرحنانيكأعمالنا بالنيات

تو رو نادیده می پرستمنمی دانم به چه زبانی بگویمتاین احساس نیستاین احساس نیستاین وجود من است که کلمات می شودمی ریزد زیر پاهایتتو را نادیده می پرستملمس نکرده عاشق می شومتو جادوی کلماتی

:بر تخته‌ی قلبم نوشتی!بخواهو من قدم می‌زدم...روزها و روزها رامجنون ومعطر ومحزون

عقل می گویدکه دیوانگیستعشق می گویدهمانی که هستهشیاری می گویدکه ناخرسندیستترس می گویدجز رنج، هیچ چیز نیستفراست می گویدآینده ای نداردعشق می گویدهمانی که هستغرور می گویدمضحک استهشیاری می گویداحمقانه استتجربه می گویدغیر ممکن استعشق می گویدهمانی که هست همانی که هست، اریش فرید

So I'll be your queen if you'll be my king,My knight to defend my claimed heart.I need no crown, just your last name and a ringAnd the promise you'll never depart.

...cause it was hard... so much harder... when I couldn't live with me.

أنا دون وجهك يا حبيب الوجهيا كُل التوقع والغد الآتيويا أغنيتي الأولىويا طفلي الجميلممسوخة الأشياء مُثقلة الرؤىلا أستطيع مع الزمان تصالحاحتى وإن جنحت إلى السلم الحبيب يديمنبتة لا أرضها قطعت ولا أبقت سوى رجع العويل".

I sent my words out onto the windto paths unseen and parts unknownin hopes people will enjoythis book of poetic words I've sown