Benim gibi içi ölmüş bir insanın -bunları yazmaktan neredeyse utanç duyuyorum- ansızın yeniden çiçeklenişini, damarlarımdan kanın kızıl ve huzursuz akışını, duyguların bu sıcaklıkla ağır ağır uyanışını ve tatlı ya da buruk, bilinmeyen bir meyve gibi olgunlaştığımı hissettim. Tannhäuser'in mucizesi benim başıma bir yarış alanının çiğ ışıkları altında, binlerce avare insanın uğultusunun içinde gelmişti: Yeniden hissetmeye başlamıştım, kurumuş dal yeniden yeşermiş tomurcuk veriyordu.

Önümden birkaç güzel kadın geçti, ince kumaşın altında her adımda titreyen göğüslerine cüretkârca, fakat içten bir hayranlık duymadan bakarken kendilerini böyle küstahça çıplaklaştırılmış ve küçümsenmiş hissettiklerinde sergiledikleri sıkıntı ve haz karışımı utangaçlık karşısında içimden güldüm.

Evil sorcerers always looked evil - at least in the Disney versions. This was not Disney.

Looks were all well and good - but if a man didn't have courage, a kind heart, and integrity, he had nothing worthwhile. Alvarr had those in spades.

Come now, please continue. I'd like to kiss you before my feet disintegrate.

When I asked her about her marriage, she'd only say that sometimes people, even those who love each other, can hurt each other just by being themselves.

Snow-crested peaks thrust up far ahead, blazing white and fierce in the late afternoon sun. He measured the sun's height. "There are cotters in the next valley who'll provide beds for the night and a tasty meal." Jilian nodded. "Good, my butt will appreciate a rest. Dang, I wasn't going to admit that," she added sheepishly. He shot her a sideways glance and found himself smiling again. This time it didn't feel as rusty.

I'm a jencel bird," Kalen told her.

...the rich earth resembled crumbled flavors of chocolate.

The real Alvarr sidled up next to her and breathed in her ear. "May I have this..." "No." She stepped away. Could this get any more embarrassing? "Alvarr..." Thoren began. "I'm a wonderful dancer," Alvarr said with a grin, taking Jillian's hand. "Light as a feather." "I'm more like cement," she muttered...